Metais refractarios

Os metais refractarios son unha clase de metais extraordinariamente resistentes á calor e ao desgaste. O termo úsase máis no contexto da ciencia dos materiais, a metalurxia e a enxeñaría. A definición de que elementos pertencen a este grupo pode variar. A definición máis común inclúe cinco elementos: dous do quinto período (niobio e molibdeno) e tres do sexto período (tántalo, volframio e renio). Todos comparten algunhas propiedades, incluíndo un punto de fusión superior a 2.000 °C e alta dureza a temperatura ambiente. Son quimicamente inertes e teñen unha densidade relativamente maior. Os seus altos puntos de fusión fan da metalurxia do po o método preferido para a fabricación de compoñentes a partir destes metais. Algunhas das súas aplicacións inclúen ferramentas para mecanizar metais a altas temperaturas, fíos de filamentos, moldes de fundición e recipientes de reacción química en ambientes corrosivos. En parte debido ao alto punto de fusión, os metais refractarios son estábeis contra a deformación por fluencia a temperaturas moi altas.

1. ↑ "International Journal of Refractory Metals and Hard Materials". Elsevier. Consultado o 7 de febreiro de 2010.